拼音jǐn tīng
注音ㄐ一ㄣˇ ㄊ一ㄥ
繁體謹(jǐn)聽(tīng)
⒈ ?敬聽(tīng);慎聽(tīng)。
⒈ ?敬聽(tīng);慎聽(tīng)。
引《管子·山權(quán)數(shù)》:“謹(jǐn)聽(tīng)其言而藏之官。”
《晏子春秋·問(wèn)下十四》:“謹(jǐn)聽(tīng)節(jié)儉,眾民之術(shù)也。”
宋 樓鑰 《高端叔墓志銘》:“君下意執(zhí)疑,謹(jǐn)聽(tīng)強(qiáng)記,執(zhí)禮甚恭,人亦樂(lè)告之。”